‘Alleen kunnen we het niet’
Religie 126 keer gelezen UDEN – Het is bijna vijftig jaar geleden dat een Udense boerendochter voor de poort stond van de Abdij Maria Refugie in Uden. Zij ruilde haar leven in buurtschap Kooldert in voor het leven als slotnon. Die jonge postulante is nu moeder abdis, zuster Karin. Ze trad in, zes dagen voor de zusters Birgittinessen het 250-jarige bestaan van de abdij vierden. Op 14 september dit jaar is het weer groot feest dus, het 300-jarig bestaan. “Onze kapel is te klein voor alle genodigden. Ik ben blij dat het jubileumcomité mee helpt om alles te regelen, ik zie op tegen de drukte", verzucht moeder abdis.[image=239658]
Haar persoonlijke 50-jarige kloosterjubileum viert ze dan ook later met de familie. Het feest van de abdij gaat voor. Wat zou het mooi zijn als er juist nu een weer nieuwe zuster zou intreden. Het zou welkom zijn bij de zeven zusters die er nu nog wonen. “Ik heb dat wel gedaan. Ik zou pas in oktober komen, maar het leek de zusters beter als ik eerder kwam. Dan kon ik alvast wennen aan de kou in het klooster. Ze vergaten dat er bij ons thuis op de boerderij ook weinig verwarming was”, glimlacht zuster Karin. Dat ze vlak na haar intreden dat grote feest mee maakte, vond ze wel prachtig. Deze keer is zij zelf een belangrijke spil inde organisatie.
Werkcomité
Al in 2011 werd een werkcomité gevormd om het jubileum waardig te kunnen vieren en de betekenis van de zusters Birgittinessen te onderstrepen. De bestuursleden hebben allemaal op een eigen manier een band met de abdij en zusters. Het zijn Vic van Heeswijk, Marc van den Brand, Cor van der Heijden, Frans Schmitz en Léon van Liebergen. De stichting heeft een eigen rekening geopend om de geldstromen te kanaliseren. “Het wordt een feest voor de religieuzen op de eerste plaats. Het organiserende bestuur legt de band naar buiten, want dat kunnen de zusters niet. Het is immers een gesloten orde”, legt Van Liebergen uit. “In goed overleg met zuster Karin gaan we er iets moois van maken. Maar dat kost nogal wat, vandaar dat we ook op zoek moesten naar financiële steun.”
Kapel
Zuster Karin: “Voor ons is de liturgie natuurlijk het belangrijkste. We kunnen maximaal 250 genodigden in onze kapel kwijt. Ook op het koor wordt het vol met de afgezant van de Paus, bisschop Hurkmans en andere priesters die willen celebreren. Er komen vertegenwoordigers uit alle plaatsen in Europa waar we kloosters hebben gehad en ook natuurlijk de abdis van ons moederhuis in Zweden en de Zweedse ambassadeur. We zijn blij dat er overleg is over de Kruisherenkapel om een technische verbinding tot stand te brengen, zodat daar ook nog eens een paar honderd gasten de mis kunnen volgen. We hopen dat het lukt.”
Open dag
Er komt nogal wat af op de zusters die gewend zijn in stilte te leven. “We krijgen veel logés in huis. In de tuin komt een grote tent voor een diner, de harmonie en het gilde komen hulde brengen, er wordt in ons huis gefilmd én we houden open dag. In 2000 hebben we ook onze deuren geopend met Monumentendag. Toen kwamen er drieduizend mensen op af. We prijzen ons gelukkig dat we heel veel hulp krijgen van vrijwilligers. We willen het 300-jarige bestaan van onze abdij graag vieren, maar alleen kunnen we dat niet.”
In de krant van volgende week meer over de festiviteiten rond het 300-jarige bestaan van de abdij
