‘Ik kreeg de kans een nieuwe loopbaan te starten’

UDEN | Bij binnenkomst bij mijn gastvrouw wordt mij de vraag gesteld of ik binnen of buiten wil zitten. Buiten? Met deze kou en regen? Maar mijn gastvrouw doelt op haar serre met nu gesloten schuifdeuren: een prachtige ruimte met zicht op de tuin. Ik neem plaats aan tafel en na een kop koffie kan het gesprek beginnen. Het Udens Weekblad is te gast bij Arno Claassen – De Wit voor een terugblik op haar leven.

tekst en foto’s: Ankh van Burk

Arno werd geboren op 18 november 1951 in Uden als vijfde in een gezin van zes kinderen, ze heeft drie broers en twee zussen. Haar doopnaam is Arnolda, roepnaam Arno. “Die naam schiep verwarring, want meestal is dit een mannennaam. Als kind had ik hier last van. Nu gebeurt het nog wel, dat ik met een man verward wordt, maar ik vind het nu wel hilarisch.” Haar vader was olieboer, die met paard en wagen, later de bakfiets olie aan huis rondbracht. Daarnaast werkte hij bij Vlisco in Helmond in de ververij. Moeder zorgde voor het huishouden en de kinderen. “Er was bij ons thuis een warme sfeer, we mochten vriendjes en vriendinnetjes meenemen naar huis. We waren een traditioneel katholiek gezin, ging je niet naar de kerk, mocht je ’s avonds niet gaan dansen.” Lessen die Arno van haar ouders meekreeg zijn: eerlijk zijn, respect hebben voor de ander en behulpzaam zijn. Ze gaat naar de kleuterschool H.H. Engelbewaarder in de Kapelstraat. Ze kan zich nog een heel stout jongetje herinneren, die door Zwartepiet in de zak werd gestopt. “Dat maakte enorme indruk op mij.” Daarna gaat ze naar de Mariaschool ook in de Kapelstraat. “Ik leerde graag, vooral rekenen. Met taal had ik destijds meer moeite. Ik had met de onderwijzeressen geen moeite, ook niet met een strenge juf, maar ik was heel beweeglijk, dat stond altijd op mijn rapport.”

Eigen keuze
Arno zit in een combiklas 5/6, waarvan de leerlingen naar de huishoudschool gingen. In een andere zesde klas, waarvan meerdere leerlingen naar Ulo, MMS of gymnasium gingen moest een leerling terug naar de vijfde klas. Arno mocht die plek innemen in de hoop dat zij naar de Ulo of MMS zou gaan. “Ik wilde naar de huishoudschool, omdat ik in de zorg wilde. Mijn keuze ging door en zo kwam ik op de huishoudschool Ter Linde terecht. Na drie jaar ging ik naar de verpleegopleiding INAS in Veghel. Die opleiding heb ik niet afgemaakt. Ik moest stage lopen in een bejaardenhuis in Oosterhout en moest drie maanden intern, waarbij ik maar om de twee weken naar huis mocht. Ik had vreselijk heimwee. Daarna liep ik stage in een ziekenhuis in Den Bosch, intern en ook met heimwee. Ik ben op zeker moment weggelopen, maar dat vond mijn moeder niet goed. Ik ben teruggegaan om excuses aan te bieden en te stoppen met de opleiding, waarvoor ik moest tekenen. Ik moest van mijn moeder gaan werken. Dat werd een jaar bij de Hema, daarna voor een vervoersbedrijf uit Wassenaar dat voor SimplaLux meubelpakketten rondbracht. Daar werd de planning gemaakt en leerde ik veel plaatsen in Nederland kennen. Toen SimplaLux failliet ging, werd ik telefoniste bij Iduna, maar na drie maanden werd ik gevraagd terug te komen bij SimplaLux dat overgenomen was door Bertels uit Rotterdam. Daarna werd dat Sanders Meubelstad.”

Lezen is een van haar hobby’s.

Trouwen
Arno heeft best wat vriendjes gehad, maar op 17-jarige leeftijd leert zij Hans kennen in 1969. Hij was elektricien bij CHV in Veghel. Zij trouwen in 1973 en gaan in de Vioolstraat wonen. Zij krijgen twee kinderen, een dochter en een zoon en zijn nu de grootouders van drie kleinkinderen. “Ik ben in mijn trouwen nog blijven werken, maar toen mijn dochter geboren werd in 1976 ben ik gestopt en hield mij bezig met huishouden en kinderen. Ik ging naaien voor mezelf en de kinderen en maakte poppen en beren voor de kinderen, om weg te geven en soms in opdracht. In 1979 stierf mijn vader plotseling en bracht k veel tijd door bij mijn moeder. Bij de kleuterschool zat ik in de oudercommissie en op de lagere school was ik lees- en spelletjesmoeder. Mijn moeder werd hulpbehoevend en met mijn zussen en broers werd ik mantelzorger tot ik bij mensen huishoudelijk werk ging doen en mijn zussen mijn taak voor overdag gedeeltelijk overnamen. Toen mijn moeder overleed, viel ik niet in een zwart gat, maar had er vrede mee en er kwam meer rust.”

Nieuwe loopbaan
Arno wil weer wat gaan doen en ze volgt een computercursus bij het ROC. “Ik dacht hiermee aan de slag te kunnen als receptioniste, maar dat was niet het geval. Via Klik kwam ik bij een opleiding voor telefoniste/receptioniste terecht bij het Centrum Vakopleiding. Na een half jaar was ik klaar en kon ik de plaats innemen bij het Centrum Vakopleiding van iemand die met zwangerschapsverlof ging tot mei 2002. Daarna kon ik beginnen bij de Sociaal Pedagogische Dienst, het latere MEE, ook ter vervanging van zwangerschapsverloven. Ik kon blijven om het secretariaat te ondersteunen en allerlei voorkomende werkzaamheden te doen zoals het opschonen van dossiers. Later werd ik coördinerend secretaresse. Ik werkte daar heel graag, want er heerste een heel prettige werksfeer. Toch besloot ik in 2012 te stoppen. Mijn man was een jaar eerder gestopt met werken en ik heb hem een jaar de tijd gegeven om hierin zijn weg te vinden.

Vrijwilligerswerk
Bij MEE had Arno ervaring opgedaan met computers. Zij was een van de ‘key-users’ die een nieuw systeem leerden beheersen om die kennis vervolgens over te dragen aan consulenten. “Een kennis wist dat en vroeg mij mee te draaien met de computercursussen in Eigen Herd. Ik ben begonnen als assistent bij de cursus Windows 7. Ik werd verzocht om een eigen cursus op te zetten, dat werd de smartphone. Ik maak zelf het lesmateriaal daarvoor en geef les met hulp van een assistent. Ik assisteer bij foto bewerken en fotoboek en heb daar ook lesmateriaal voor geschreven, evenals voor de iPhone en de cursus Excel. Sinds zes jaar ben ik coördinator van de computercursussen. Ik verwerk de inschrijvingen en bestel de boeken. We hebben een kleine commissie die de werkzaamheden voorbereidt. Daarna overleggen we met de computerdocenten, die elk hun eigen cursus verzorgen. Ik doe dit werk nog steeds met plezier. Het doet mij goed als cursisten enthousiast en tevreden zijn en na afloop zeggen veel geleerd te hebben.”

In Eigen Herd geeft Arno computercursussen.

Vrije tijd
Arno verveelt zich geen moment van de dag. Daarvoor heeft ze te veel interesses. Zo leest ze graag, bij voorkeur thrillers en waargebeurde verhalen. Op woensdagmorgen doet ze aan Linedance in Eigen Herd. “Goed voor de beweging en de hersens, want je moet de pasjes onthouden op de muziek.” Ook sport ze twee keer in de week. Ze kookt heel graag. “Niet alleen dagelijks, maar ook bij bijzondere gelegenheden, zoals kerst of familie-etentjes. Ik volg ook regelmatig kookworkshops in Eigen Herd.”

Terugblik
“Ik kijk terug op een mooi leven tot nu toe en zou er nog wel twintig jaar aan vast willen plakken. Hooguit heb ik spijt van mijn opleidingskeuze voor de zorg destijds. Maar ik heb daarna de kans gehad om bij te leren en heb nog met veel plezier gewerkt. We hebben een prachtig gezin en leuke kleinkinderen en zijn dankbaar, dat ieder gezond is.”

Arno geniet van haar tuin.