‘Als het in 1961 aan JVC had gelegen, dan had VCA nooit bestaan’

SINT AGATHA | Voetbal Club Agatha, beter bekend als VCA, bestaat zestig jaar. De viering van het jubileum is uitgesteld naar 2022, maar op het sportpark in Sint Agatha wappert sinds kort een jubileumvlag, in de top gehesen door erevoorzitter en medeoprichter Allard Kooijmans. “De eerste jaren kleedden we ons om in een verbouwde kippenschuur”, lacht de 86-jarige Kooijmans.

Door Martijn Schwillens

In de jaren ‘30 kent Sint Agatha al korte tijd een voetbalclub (DIOS) en in 1953 wordt, tevergeefs, gepoogd die club opnieuw op te richten. In de lente van 1961 lukt wel, zij het met moeite. Als VCA. “Met een paar vrienden voetbalde ik bij De Zwaluw, maar mijn broers voetbalden bij JVC’31 en in Middelaar. We zijn vervolgens langs de deuren gegaan om mensen lid te maken. Van de KNVB moest je minimaal 50 leden hebben plus twee seniorenteams en een jeugdelftal. Ons eerste juniorenteam bestond uit dertien jongens van tussen de 12 en 18 jaar”, lacht hij. Dat lachen verging hem minder begin 1961, toen de KNVB de aanvraag van VCA afkeurde. “We hebben toen meteen een afspraak gemaakt op het bondskantoor in Breda. ‘s Middags ben ik samen met pastoor Peters-Weem daarnaartoe gegaan. Ter plekke hoorden we dat Kuuk (JVC, red.) zich had beklaagd. Formeel moesten alle clubs uit de gemeente toestemming geven. Vervolgens heeft de pastoor op de toelatingscommissie ingepraat en ging het bezwaar van tafel.”

Noodwoning wordt kleedkamer
VCA beschikt sinds 2011 over een van de mooiste accommodaties in de regio. Dat is de eerste tien jaar in het bestaan van de club wel anders. “Ver buiten het dorp hadden we een veld van een boer en in de buurt stonden twee oude schuurtjes waarin we ons omkleedden en ons in een teil konden wassen. Later vertrokken we naar het dorp zelf en hadden we van een noodwoning die in Cuijk gesloopt zou worden, twee kleedhokken plus een kamertje voor de scheidsrechter gemaakt. Pas in de jaren ‘70 kregen we fatsoenlijke kleedkamers en een kleine, maar enorm gezellige kantine.”

Een traan en een lach
Kooijmans beseft dat de viering van het jubileum in 2022 gepaard zal gaan met een traan en een lach. Corona heeft namelijk flinke sporen achtergelaten bij VCA. Zo overleed vorige week René Broekmans, vijf weken ervoor zijn broer Dion en tussendoor Loes Graat, decennialang ‘het gezicht’ achter de bar bij de kleine dorpsvereniging. “Dion was de allereerste keeper van VCA in 1961 en Rene, met wie ik jarenlang de sponsorwerving en Club van 100 heb gedaan, was de allereerste speler die door JVC werd weggehaald. Dat was een geweldige linksbuiten die ook naar NEC had gekund, maar toen had hij al zijn ja-woord aan JVC gegeven. Zijn zoons Danny en Rick hebben ook nog jaren bij VCA gespeeld”, vertelt Kooijmans, die in enkele ordners krantenknipsels, oude elftalfoto’s (waaronder van het eerste VCA-elftal ooit) en originele documenten zitten. “Die foto’s en artikelen willen ze volgend jaar gebruiken bij de viering van het jubileum”, legt hij uit.

‘We kleedden ons om in twee schuurtjes’

Gezellig langs de lijn
In de topjaren (jaren ‘90 en begin deze eeuw) heeft VCA zes seniorenteams en verschillende jeugdteams. De club kent tegenwoordig nog drie seniorenelftallen plus een veteranenteam. “Jeugd is er bijna niet meer. Als VCA hebben we het sowieso altijd van Cuijk moeten hebben. Het beetje jeugd dat Sint Agatha nog heeft, waaiert uit. De club moet ervoor zorgen dat ze willen terugkeren zodra ze 18 of 19 zijn”, adviseert hij. “Ik ben blij dat VCA weer op zondag speelt en niet op zaterdag. Nu is het weer gezellig langs de lijn en blijven de overige teams ook weer hangen in de kantine”, weet Kooijmans, die ondanks zijn hoge leeftijd elke zondag in het kassahok is te vinden. “Ik kijk er enorm naar uit om dat in het nieuwe seizoen weer op te pakken. Ik heb de club en mensen het afgelopen jaar enorm gemist.”