Nieuwe Opperknoeris Mark: ‘Het gaat een ‘Knoer-gezellig’ jaar worden’

UDEN | Mark Nederhof uit Uden is de nieuwe Opperknoeris van CS De Knoerissen. Vrijdag werd hij officieel geïnstalleerd. We gingen met hem in gesprek om kennis te maken.

door Henk Lunenburg

Mark is op 8 juli 1989 geboren in Dordrecht. Samen met zijn zusje Miranda groeide hij op in Papendrecht, waar zijn vader bij Fokker werkte. Toen zijn vader de overstap maakte naar de Koninklijke Luchtmacht verhuisde het gezin naar Uden. Mark zat op dat moment in groep 4. Muziek stond centraal in hun gezin. Zijn vader speelde accordeon en verschillende blaasinstrumenten. Hij speelde bij Blaaskapel De Peelknijnen en Muziekvereniging De Eendracht in Uden, waar later Mark en Miranda ook lid van werden en nog steeds zijn. Hun moeder is hun vaste fan en mist(e) geen optreden.

Waar zat je op de basisschool en wat waren je vervolgopleidingen?
“Wij woonden op Jonkerveld en ik ging naar basisschool De Springplank. Bijna alle kinderen deden hun eerste communie behalve ik; wij waren niet katholiek. Ik sprak met een harde G, niet met een zachte G zoals in Brabant. Dat zorgde regelmatig voor plagerijtjes. Een belangrijk persoon op school voor mij was mijnheer Wim (Mank, red.). Onder andere hij inspireerde mij om muziek te gaan maken. Ik heb een fijne jeugd gehad en ook de tijd op het voorgezet onderwijs op het Udens College heb ik als prettig ervaren. Als ik terugkijk op mijn jeugd dan is muziek de rode draad in mijn leven, toen en nu nog steeds. Wij gingen met ons gezin vaak naar een camping op de Veluwe. Daar hadden Miranda en ik veel vrienden en vriendinnetjes. We speelden vaak in de bossen. Later gingen we veel naar Oostenrijk en Duitsland.”

Wist je al op jonge leeftijd wat je wilde worden?
“Op het Udens College volgde ik de opleiding metalektro, een combinatie van metaal- en elektrotechniek. Daarvan kreeg ik vieze handen, dus verruilde ik die opleiding voor detailhandel. Ik had toen nog geen idee wat ik wilde worden: ‘een man in een pak’, dat leek mij wel leuk. Dat ‘in pak’ kwam wel uit bij mijn eerste baan bij de Boerenbond en later bij Bruynzeel Keukens. Op dit moment werk ik bij Omroep Brabant als Media Adviseur. Het gesprek aangaan en persoonlijk contact met mensen maken is belangrijk voor mij. Dat komt steeds terug in het werk wat doe en heb gedaan.”

Hoe verliep je muzikale loopbaan?
“Zoals ik al vertelde heeft onder andere mijnheer Wim mij geïnspireerd om muziek te gaan maken. Dat begon met trompetles van Jo Schins bij het CKVU en daarna ben ik via Blaaskapel de Peelknijnen doorgestroomd naar Muziekvereniging De Eendracht, waar ik nu, naast muzikant, al bijna 8 jaar voorzitter van ben. Bij de feestband Staal Met Glazen ben ik trompettist en ik zing in de coverband Check-in.”

Hoe heb jij Esther leren kennen?
“Esther en ik zijn beiden ongeveer 25 jaar lid van de muziekvereniging. Esther is begonnen bij de slagwerkgroep, toen overgestapt naar de klarinet en nu speelt ze slagwerk in het harmonieorkest. Ook zingen we allebei. Na een jarenlange vriendschap is er verliefdheid ontstaan. In januari van dit jaar zijn we getrouwd en samen met onze twee katten wonen we in het centrum van Uden. We ervaren wel de lusten maar niet de lasten van het wonen in het centrum.”

Jullie zijn beiden echte carnavalsvierders!
“Al vrij snel nadat mijn vader op de vliegbasis werkte, werd hij lid van de Peelknijnen en maakte hij, en ons gezin, voor het eerst kennis met carnaval. Mijn zusje en ik vonden het meteen leuk. Ik wilde jeugdprins worden, dus schreef ik een sollicitatiebrief naar het bestuur van de Peelknijnen. Tot mijn verbazing ben ik het geworden. Met de Peelknijnen kwamen we op verschillende plekken waar carnaval gevierd werd. Ook Esther was met carnaval vaak op pad met vriendinnen. In de 3 jaar dat we nu samen zijn hebben we door corona nog weinig carnaval kunnen vieren. De keren dat het wel kon, ging ik overdag met Esther op pad en ‘s avonds speelde ik vaak met de band Staal Met Glazen.’

Hoe kwamen jullie bij De Knoerissen terecht?
“Dat is een mooi verhaal. Ik heb ooit tegen oud-opper Walter van Uden gezegd: ”Zeg Walter, als jij ooit stopt als Opperknoeris dan wil ik dat wel graag van je overnemen.” Het was bedoeld als grap, maar toch ook wel een beetje serieus. Walter was net 2 jaar Opperknoeris en van stoppen was dus nog totaal geen sprake. Vorig jaar kwam hij samen met Dave de Jongh bij ons thuis langs om mij te vragen zijn opvolger te worden. Hij had een zaag meegebracht en zei: “Jaren geleden heb je tegen mij gezegd dat je aan mijn stoelpoten aan het zagen was. Hier is de zaag, doe je ding, jij mag de volgende Opperknoeris worden als je wil.” Het spreken in het openbaar voor een groot publiek heb ik al vaak gedaan en dat gaat me goed af. Toch komt er bij het Opper zijn wel wat meer kijken en heb ik natuurlijk al de nodige hobby’s. In eerste instantie heb ik dus bedankt. Toen De Knoerissen op receptie waren bij CV De Pepper zijn Esther en ik even gaan kijken. Esther zei meteen: “Mark dit moet je echt gaan doen, dit is op je lijf geschreven. We vinden wel een weg in al die andere dingen die we ook nog leuk vinden samen.” Diezelfde avond heb ik toegezegd Opperknoeris te willen worden.”

Hoe was je ‘installatie’ als Opper?
“In het afgelopen jaar hebben Esther en ik met veel plezier ‘stage gelopen’ bij oud-opper Walter en zijn vrouw Nicole. We hebben hierdoor een duidelijk beeld gekregen van wat ons te wachten staat. En het voelt goed! Ook het contact met de nieuwe Adjudant Christ de Wit en zijn partner Marjolein klikte meteen. Afgelopen 10 november ben ik als Opper geïnstalleerd. Dit gebeurde geheel volgens protocol op een ludieke manier: muziekvereniging De Eendracht speelde mij onder begeleiding van voor de gelegenheid geschreven muziek door onze dirigent Sjef Ipskamp het podium op. Ze begeleidden mij naar mijn nieuwe functie. Voor mij heeft dit optreden een extra betekenis omdat ik met ingang van volgend jaar afscheid neem als voorzitter van De Eendracht. Dit was al bekend voor ik door De Knoerissen gevraagd werd.”

Wat gaat je taak zijn?
“Ik vergezel samen met de Adjudant de Prins Porcellus en voer het woord namens De Knoerissen. Ik ben er om de Prins in de picture te zetten en hem het woord te geven op alle evenementen. Ook doe ik de aankondigingen van alle andere geüniformeerde groepen. In het afgelopen jaar heb ik alles al een keer meegemaakt en de drie pronkzittingen vind ik toch wel de meest bijzondere avonden. Esther en ik zijn tot de conclusie gekomen dat de Knoerissen een mooie en gezellige club is. Zoveel lieve, leuke, fijne en warme mensen! Ik kijk ernaar uit om het hele seizoen met deze Knoerissen familie bijna elk weekend op pad te zijn. Het wordt ‘Knoer gezellig’!”