‘Zolang mijn gezondheid het toelaat blijf ik handboogschieten’

UDEN/VOLKEL | Inie Boetier uit Uden mag dan wel de (prachtige) leeftijd van 81 jaar hebben, ze staat nog altijd drie keer in de week met een handboog in haar hand. En ze is voorlopig niet van plan daarmee te gaan stoppen.

door Henk Lunenburg

Inie is het oudste actieve lid van handboogschietvereniging VZOD in Volkel. Ze is op 5 april 1942 geboren in de Indische buurt in Amsterdam. Het gezin Heerenga bestond uit vader, moeder en vier dochters. Haar vader was groenteman, hij verkocht de groente in zijn winkel en bezorgde aan huis in een bepaalde wijk. Wat hij niet op zijn bakfiets bij zich had, bracht Inie op de autopet en later op de fiets naar de klant.

Welke opleiding heb je gevolgd na de lagere school?
“In onze wijk ging ik naar de lagere school en daarna naar de HBS. Ik deed vijf jaar over deze 3-jarige cursus. Als kind wilde ik graag verpleegster worden. Dat is niet helemaal gelukt, al na 1 jaar intern in het ziekhuis te hebben gewerkt, ben ik gestopt.”

Waar heb je je man Marinus leren kennen?
“Mijn zus was getrouwd met een broer van Marinus, zodoende kenden we elkaar al 10 jaar. Tijdens een gezamenlijke vakantie leerden we elkaar beter kennen en kregen we verkering. Marius werkte in ongeregelde diensten bij het werkspoor. Vaak op verschillende plaatsen, en soms in het buitenland. Na 1 jaar verkering zijn wij op 2 november 1961 getrouwd in Amsterdam en moest ik stoppen met werken. We hebben 2 jaar ingewoond bij mijn schoonmoeder. Onze zoon Rien is daar geboren. Na 2 jaar verhuisden we naar een eigen woning aan de Amstelkade, en daar is onze zoon Ben geboren. Marinus was vaak van huis. Daarom deed ik naast het huishoudelijk werk ook nog thuiswerk. Nadat Marinus afgekeurd werd, ging hij vaak de hond uitlaten in het park. Daar ontmoette hij mensen die ook ziek en afgekeurd waren.”

Wat was de reden dat jullie verhuisd zijn naar Uden?
“Mijn zuster en zwager woonden al in Uden, daarna ook mijn schoonmoeder. We konden onze woning ruilen met een familie uit de Wijsthoek in Uden, die graag naar Amsterdam wilden verhuizen. Het contact met de buren was niet goed, daarom verhuisden we later naar de Sint Annastraat. We werden daar direct lid van de buurtvereniging, en dat ben ik nog steeds. Allebei onze zonen zijn getrouwd. Onze kleindochter Julia is 19 en studeert in Den Haag. Marinus overleed in 2006.”

Hoe en wanneer ben je bij de handboogschietvereniging terechtgekomen?
“Rien nam hij mij mee naar een schietclub in Tilburg, waar hij en zijn vrouw lid waren. Daar werd geschoten op een buitenbaan. Ik vond het een mooie sport maar dacht dat het niets was voor een vrouw van mijn leeftijd. Iedereen die lichamelijk gezond was mocht proefschieten, dus schoot ik op mijn 70e voor het eerst met een handboog. Een van mijn pijlen was in het bord van de buren terecht gekomen, maar ik vond het een mooie ervaring. Op mijn verzoek zocht Rien naar een schietvereniging in Uden of omstreken. Zo ben ik bij de Volkelse Handboogvereniging VZOD (Vreugde Zij Ons Doel) terechtgekomen. Hier kan jong en oud op alle niveaus deze leuke sport beoefenen. Alle faciliteiten zijn in de moderne accommodatie voorhanden, ook mindervaliden zijn er welkom. Ik kocht direct een tienlessenkaart maar al voor die vol was, ben ik lid geworden. Van onze kinderen kreeg ik mijn eigen echte handboog met bijbehorende beschermingsmiddelen. Veiligheid staat bij deze sport op het hoogste niveau.”

Inie in actie. - Henk Lunenburg

Wat kun je nog meer vertellen over Handboogvereniging VZOD?
“VZOD is één van de leukste en grootste verenigingen van Nederland die zich in hoofdzaak bezig houdt met de handboogsport, het organiseren van wedstrijden en trainingen. Hier is het mogelijk om deel te nemen aan competities indoor 18 meter en 25 meter 1pijl. Zowel individueel als in teamverband. Vanaf 1946 was VZOD gevestigd in De Beukenhof in Odiliapeel. Het ledenaantal was tot jaren 90 vrij constant, en de fusie met zustervereniging Soranus in Volkel veroorzaakte een ledenverdubbeling. Aan de Lagedijk 2a in Volkel hebben de leden een mooi gebouw neergezet. Met veertien banen indoor die op twee verschillende afstanden gezet kunnen worden, is onze club een topper in de handboogsportwereld. In de nieuwe accommodatie is plaats voor 64 sporters voor 18 of 25 meter wedstrijden. ‘Wie de jeugd heeft, heeft de toekomst’ is zeer van toepassing bij VZOD, want het aantal jeugdleden stijgt gestaag. De hele accommodatie is rolstoelvriendelijk met een invalidetoilet en een plaats aan de bar voor rolstoelers. Nieuw zijn de buitenbanen. Iedere sporter die de kracht bezit om een boog uit te trekken is welkom. Nieuwkomers beginnen met een boog van de club.”

Hoe vaak ga je schieten?
“Ik ga elke zondagochtend en maandag- en donderdagavond trainen in Volkel. Wedstrijden doe ik niet, ik ben niet goed genoeg, vind ik zelf. In ons clubgebouw worden ook clinics georganiseerd voor gezelschappen zoals vrienden, collega’s, familie of buurtschappen. Ik ga dan graag helpen. Zo kan ik laten zien dat je deze mooie sport ook op latere leeftijd kunt beoefenen. Daarnaast ben ik ook lid van de handboogschietvereniging Sint Cornelius. Dat is voor mensen boven de 50 jaar. Die schieten één keer in de maand bij een schietvereniging ergens in de regio, zoals Erp en Boekel. Dan schieten we wel een onderlinge wedstrijd. Zolang mijn gezondheid het toelaat blijf ik schieten.”

Heb je nog plannen voor de toekomst?
“Ik woon nog geheel zelfstandig en dat wil ik graag zo lang mogelijk blijven doen. Ik heb een lieve hond, een beagle, die een paar keer per dag uitgelaten moet worden. En ik heb een papagaai die ook veel aandacht nodig heeft. Onze zonen en hun gezin komen regelmatig op visite. Tijdens mijn verblijf in het ziekenhuis wegens corona, knapten ze mijn huisje helemaal op. Dat was zo’n verrassing. Als ik naar hen op visite ga, gaan de hond en papagaai mee. In het voorjaar ben ik met Ben gaan snorkelen in Egypte. Dat was een fantastische ervaring. Binnenkort ga ik met Rien naar Barcelona. Marinus en ik zijn daar geweest toen wij 25 jaar getrouwd waren. Een hoogtepunt wordt het bezoeken van de Sagrada Familia. Dit meesterwerk van architect Gaudi moet in 2026 echt helemaal af zijn. Aan deze uitzonderlijke basiliek is dan 144 jaar gewerkt. Wij kijken heel erg uit naar deze reis.”