‘Ik heb in ieder geval geen saai leven gehad’

UDEN | Zijn naam staat in sierlijke letters aangegeven bij het huisnummer van zijn portiekwoning in de Harpstraat. Ik bel aan en hij staat al in de deuropening op me te wachten. Als ik zijn huiskamer binnenkom, word ik verrast door het kleurrijke interieur. Aan de muur hangen schilderijen en foto’s en bij ieder schilderij en foto heeft mijn gastheer een verhaal. Het Udens Weekblad is te gast bij Piet van den Krommenacker voor een terugblik op zijn leven.

tekst en foto’s: Ankh van Burk

Piet werd geboren op 17 april 1942 in Oss, waar zijn ouders toen woonden. Hij is de eerste van zes kinderen, vier jongens en twee meisjes, die allen nog leven. Piet is de ‘broer van’ kunstschilder Hans en couturier Addy. Zijn vader was huisschilder en had een winkel, waar naast verf en behang ook rookwaren te koop waren. Later werd de winkel in de Kerkstraat in Uden overgenomen van opa. Zijn moeder was huisvrouw. “Er heerste in ons gezin een goede sfeer. We hingen echt aan elkaar. Later, toen ieder zijn eigen weg ging werden de banden wat losser, maar er is nooit sprake geweest van ruzie. Vader kon goed vertellen. Met mijn moeder had ik niet zo’n band, zij was hard.” Piet heeft geen herinnering aan de oorlog. Hij ging twee jaar naar de Maria-bewaarschool, maar heeft daar bijna geen herinnering aan. “Ik weet wel alles van de Sint Petrusschool, waar mijnheer Schenk hoofd was. Ik vond leren heel leuk en voetballen. In de vijfde klas ben ik een jaar ziek geweest, TBC. Later bleek een onderwijzer besmet met open TBC. Ik heb die vijfde klas niet ingehaald. Ik kan me alle leerlingen herinneren.” Hoewel hij naar de HBS kon, maar geen wiskundeknobbel had, werd het de Aloysiusmavo, waar hij na vier jaar zijn Mulo A en B en het typediploma haalde. Voor godsdienst had hij zelfs een tien voor Bijbelkennis.

Onderwijzer
“Ik wist niet wat ik wilde worden. Toen ik een keer stond te grieselen, rukte mijn vader de hark uit mijn hand en zei dat ik niks kon en voor de boeken was. Ik moest maar naar de kweekschool in Eindhoven gaan. Die opleiding ging heel goed en ik haalde in vijf jaar akte A en B (Hoofdakte). Ik heb de beste herinneringen aan die opleiding. Het mooiste was, dat ik een tien haalde voor psychologie, pedagogiek en didactiek.” Intussen had Piet zijn vrouw Lia leren kennen met wie hij in 1968 trouwde. Zij kregen een zoon en toen Lia in verwachting was van de tweede, werd zij ernstig ziek, botkanker, waaraan zij in 1973 overleed. “Wij waren nog geen vijf jaar getrouwd. Ik ben toen in augustus 1973 begonnen op een school in Oss.”

Piet in zijn kleurrijke woonkamer.

Hertrouwd
Na het overlijden van Lia maakte Piet een moeilijke periode door. Op zeker moment wilde hij niet meer leven. In Den Bosch ontmoet Piet Mia met wie hij in 1978 hertrouwt. Zij krijgen een dochter, die op voorstel van Mia naar zijn overleden vrouw, Lieke wordt genoemd. Piet is nu opa van twee kleinzoons, Rico en Sjors en drie kleindochters, Juul, Lot en Pieke. Het huwelijk met Mia strandde en zij gingen scheiden. Piet raakte in een depressie en de school verwees hem naar een psycholoog. “Het advies luidde, dat ik geen les meer kon geven. Ik heb mij laten afkeuren en kreeg een uitkering. Het was een hel, maar ik kroop daar weer uit. Ik kon in Zaltbommel terecht voor zeven uur les aan een L.T.S. in 1991. Na een jaar kwam ik thuis te zitten. Toen kon ik terecht in St. Oedenrode en daarna in Boskant om in te vallen. Het ging op en af en toen ik om hulp vroeg bij de Stichting Ombudsman vroegen ze mij om daar te komen werken.”

Helpen
Piet heeft 14 jaar als buitenmedewerker gewerkt bij de Stichting Ombudsman, (een andere organisatie dan de Nationale Ombudsman). “Ik moest mensen helpen met consumentenzaken, scheiding en kinderbeschermingszaken. Wat ik leuk vond in het onderwijs was, naast het bijbrengen van kennis de kinderen ondersteunen in hun sociale en emotionele ontwikkeling. Bij het ombudswerk kon ik voldoening halen uit het helpen van mensen in problemen.”

Vrijwilligerswerk
Piet heeft heel wat vrijwilligerswerk gedaan en doet dat nog. Zo heeft hij eten rondgebracht in St. Jan en een praatje gemaakt met eenzame ouderen. Bij de VOKU was hij gids bij rondleidingen. Hij heeft de jeugd van basisscholen wegwijs gemaakt in de natuur. “Bij de Onderonsjes in Eigen Herd gaf ik lezingen over allerlei onderwerpen, zoals over depressies en slaapstoornis. Ik lijd daar zelf aan, slaap maar drie tot vier uur per nacht. Onderzoek heeft uitgewezen dat het geen slaapstoornis is, maar dat ik niet meer slaap nodig heb. Ik lees nu voor in een vluchtelingengezin in Oss en ben betrokken bij een leeskring in Heesch met buitenlanders voor de inburgeringscursus. Ik zoek nog ander vrijwilligerswerk, het liefst in een museum. Mijn kwaliteiten zijn vertellen en uitleggen.”

Hobby’s
Piet beschikt nog over een prima gezondheid. Hij voetbalt nog bij Old Stars in Oss. Hij is nog steeds lid van UDI ’19, waar hij vroeger keeper was. Op zijn racefiets rijdt hij heel Nederland door en kan zo’n 60 tot 150 km per dag aan. ’s Winters mountainbiket hij in de bossen. Hij doet zijn huishouden zelf. Verder houdt hij van de natuur en fotografeert in de natuur, hij houdt van literatuur en muziek en gaat twee à drie keer in de maand naar het theater. Via de TV volgt hij de politiek.

Op zijn versierde racefiets.

TV
Piet is een beroemdheid op TV. Hij is vroeger al op TV verschenen bij ‘Dinges’ met Martine Bijl en was figurant bij ‘Penosa’ en het ‘Spaanse Schaep met de vijf poten’. Ook deed hij onlangs mee met Max Geheugentrainer en mag daar een jaar niet meer aan meedoen, omdat hij te goed was. “Bij SBS6 wisten ze dat en ze belden mij op of ik mee wilde doen bij ‘Lang leve de liefde’. Dat is op 5 april jl. uitgezonden. Op 24 mei zijn de opnames van ‘Date smakelijk’. Er is voor mij een vrouw gezocht, die voor mij een maaltijd kookt. Andersom doe ik dat voor haar. Tijdens het koken zien we elkaar niet. We eten wel met elkaar de maaltijd, die de ander bereid heeft op. Ik ben benieuwd wat ze voor mij gekookt heeft, want ik ben vegetariër. En dan maar afwachten of het klikt.” De uitzending is in juni.

Terugblik
“Ik moet heel dankbaar zijn, ondanks de tegenslagen die ik heb gehad om de mensen die ik in mijn leven heb ontmoet en die achter mij staan en mij geholpen hebben in moeilijke tijden. De meeste steun heb ik aan mijn oud-leerlingen, die ik nog weleens ontmoet en die mij gewaardeerd hebben als hun onderwijzer. Ik voel mij af en toe weleens eenzaam als ik thuiskom. Ik krijg weinig bezoek bij mij thuis. Daarom zou ik graag een maatje hebben. Maar alles bij elkaar heb ik in ieder geval geen saai leven gehad tot nu toe.”