Hans bij een muziekboek met Gregoriaanse gezangen.
Hans bij een muziekboek met Gregoriaanse gezangen.
TERUGBLIKKEN MET

‘Ik heb mijn dromen waar kunnen maken’

Human Interest 1.585 keer gelezen

UDEN | Ik bel aan bij een oud, maar qua bouwstijl heel gezellig huis in de Hooihofstraat. Mijn gastheer doet open en na mij uit mijn jas te hebben geholpen, leidt hij mij naar een tafel in de woonkamer. Het Udens Weekblad is te gast bij Hans van Grootel voor een terugblik op zijn leven.

tekst en foto’s: Ankh van Burk 

Hans werd geboren op 3 mei 1946 in Veldhoven als zevende in een traditioneel katholiek gezin met elf kinderen. Hij heeft zes zussen en vier broers. Zijn moeder was huisvrouw en zijn vader was molenaar tot de molen afbrandde. Hij begon toen samen met een huurder van een van zijn huizen een puddingfabriek. “Er heerste in het gezin een goede sfeer, maar door het leeftijdsverschil tussen de kinderen waren we als gezin nooit een gezinseenheid, behalve in de vakanties. Het was moeilijk voor mijn ouders om iedereen evenveel aandacht te geven. Hans kreeg de normen en waarden van het katholieke geloof mee, maar “ik heb mij nooit op slot laten zetten, ik trad het geloof met open vizier tegemoet.” Hans heeft geen herinnering aan de kleuterschool in Veldhoven, maar van de lagere school weet hij nog, dat er een onderwijzer was met liefde voor muziek. “Hij richtte een jongenskoor op, waar ik al in de tweede klas in meezong. Zo is mijn liefde voor de koormuziek geboren en heb ik later een dirigentenopleiding gevolgd.”

Roeping
Hans wilde op 12-jarige leeftijd priester worden en ging naar het Kleinseminarie Beekvliet in Sint Michielsgestel. “Ook daar deed ik veel aan muziek, leerde vioolspelen en zong in koren.” Hierna volgde hij twee jaar filosofie op het Grootseminarie in Haaren, dat in 1967 gesloten werd. “Wij konden kiezen tussen De Theologisch Faculteit van de Universiteit van Tilburg of Nijmegen. Ik koos met veel studiegenoten voor Nijmegen.” Daarnaast deed hij ook een opleiding dramatische vorming in Deventer, waar hij Leny ontmoette. “Ik maakte mijn opleiding wel af en ben officieel afgestudeerd theoloog, maar besloot om geen priester te worden, waarbij de ingezette secularisatie ook een rol heeft gespeeld. Ik wilde niet in een gesloten wereld blijven. Ik heb nooit spijt gehad van mijn theologieopleiding. Ik trouwde in 1972 met Leny en wij gingen in Veghel wonen.”

Docent katechese
“Leny was onderwijzeres en kreeg een baan aan een basisschool en ik werd docent katechese aan de HAVO-top en de PABO. Ik had op de Universiteit een aantal cursussen gevolgd, die mij onderwijsbevoegdheid gaven, de pedagogische aantekening. Ik had gemotiveerde leerlingen om de eenvoudige reden, dat zij zelf ook later godsdienstles moesten geven. Ik gaf ook les in andere godsdiensten om hun blik te verbreden. Tijdens mijn studie in Nijmegen was ik begeleidend voogd geweest bij kinderen thuis. Wij wilden ook wel kinderen opnemen in ons gezin. Aanvankelijk zochten we het om kinderen te adopteren, maar dat was een langdurig en moeizaam traject. We besloten om pleegkinderen in huis te nemen en het werden twee pleegkinderen, een broertje, Johan (3) en zusje Louise (5). Het jongetje had zich, door wat hij meegemaakt had, afgesloten van de buitenwereld en kon nog bijna niet praten. Maar dat heeft hij later ruimschoots ingehaald. Toen wij de pleegkinderen in huis namen, bleek Leny in verwachting te zijn en in 1980 werd onze zoon geboren. De pleegkinderen hebben wij acht jaar in huis gehad, het was zwaar, maar we kijken er met voldoening op terug.”


Samen met zijn vrouw Leny.

Bestuurlijke loopbaan
Vanwege zijn bestuurlijke interesse volgde Hans van 1983 tot 1986 een opleiding ‘Hoger management voor non-profit organisaties’. “Ik was lid van het CDA en in 1976 verhuisden wij naar Uden, waar we een huis gekocht hadden aan de Schansweg naast De Pier. Ik werd toen gevraagd om voor de verkiezingen van 1980 op de lijst te staan. Ik werd gekozen en kort na de verkiezingen overleed de beoogd fractievoorzitter Wim Streefkerk. Ik werd zijn opvolger. Wat mij zo boeide in de politiek was de ontwikkeling bij gemeenten om meer verantwoordelijkheid zelf te nemen. Een ontwikkeling die ook in het onderwijs gaande was. Dat betekende meer overleg en deskundigheid met name op het gebied van financiën en personeelsmanagement. Ik leerde daar veel van. Parallel daaraan waren er in het onderwijs ook ontwikkelingen gaande naar schaalvergroting als gevolg van decentralisatie van overheidstaken. In 1985 werd ik adjunct-directeur van het Franciscus College, maar bleef ook als docent verbonden aan de PABO. In 1995 kreeg het Franciscus College het Atheneum erbij en was dus een school voor Mavo, Havo en Atheneum. Het werd tegelijkertijd losgekoppeld van de PABO en de naam werd veranderd in het Fioretticollege en ik werd voorzitter van de centrale directie. Snel daarna werd het Fioretti bestuurlijk overgedragen aan Ons Middelbaar Onderwijs in Tilburg. Van 1999 tot 2002 was ik algemeen directeur van het Fioretticollege.”

Einde loopbaan
Door een auto-ongeluk in Frankrijk kwam er een voortijdig einde aan de onderwijs- en politieke loopbaan van Hans. “Mijn kortetermijngeheugen was aangetast en therapie zou jaren in beslag nemen. Ik kreeg eerst een ‘sabbatical year’ om te bekijken of herstel mogelijk was. Na dat jaar ben ik met vervroegd pensioen gegaan en tegelijkertijd ben ik ook uit de politiek gestapt.”

Vrijwilligerswerk
Hans heeft in zijn leven ook veel vrijwilligerswerk gedaan, zoals bij het club- en buurthuiswerk in Tilburg. Hij was vrijwilliger bij de Voogdijvereniging en toeziend voogd voor vier pupillen. Verder was hij dirigent bij koren in Nijmegen en Lent, bestuurslid van Instituut Pieter Breughel, vrijwilliger van het Pastoraat dekenaat Veghel, voorzitter werkgroep emancipatie lichamelijk en geestelijk gehandicapten Veghel-Uden, bestuurslid Stichting Katholiek Onderwijs Uden, vrijwilliger ziekenhuispastoraat ziekenhuis Veghel en tenslotte fractievoorzitter/lijsttrekker van het CDA van 1990 tot 2002.

Huidige leven
Hans geniet samen met zijn vrouw Leny, die nu kinderboeken schrijft en vertaalt, van het leven. “Wij hebben al jaren een huis in Frankrijk, waar wij van mei tot en met half september verblijven. Zoals al eerder vermeld heb ik een dirigentenopleiding gedaan en ben ik mede-dirigent van Les Chanteur Gregoriens. Wij verzorgen onder andere Eucharistievieringen in de Petruskerk, de Abdij van Berne en in het Retraitehuis. Verder hou ik van tuinieren, golfen, leg graag een kaartje en ga af en toe biljarten met mijn buurman. Ik lees kranten en tijdschriften en ben nog steeds geïnteresseerd in de politiek. Ik maak me veel zorgen om de huidige wereldsituatie met de oorlog in Oekraïne, maar ook over de verharding in de politiek en in onze samenleving in het algemeen.”

Terugblik
Gevraagd hoe hij op zijn leven terugkijkt zegt hij: “Ik kijk terug op een heel mooi leven. Als naoorlogse generatie hebben we het veel beter gehad dan onze ouders. Onze zoon en zijn vriendin hebben twee kinderen, Olivier en Samuel en daar genieten we veel van. Ik heb heel veel kansen gehad om mijn talenten te ontplooien en mijn dromen waar te kunnen maken.”


Een van zijn hobby’s is het onderhouden van de tuin.

Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant