Jeugdprins Simon van Oers: ‘Hoe meer kleur, hoe meer feest’

UDEN | Simon van Oers (11) was pas 4 weken oud toen hij al in een draagzak mee carnaval ging vieren. Een geboren jeugdprins dus! Hij vertelt ons alles over zichzelf, de onthulling en carnaval.

door Henk Lunenburg

Simon is op 8 februari 2011 geboren in het ziekenhuis van Veghel. Zijn ouders Ron en Linda woonde met zijn oudere broer Pepijn in Uden. Na Simon werd het gezin nog uitgebreid met nog twee jongens Jerome en Abel. Vader Ron werkt bij Philips als inkoper van medische apparatuur, moeder Linda werkt bij een tandarts als mondhygiëniste en is daarnaast ook interieurstylist.

Carnaval zit echt in jouw genen en die van je familie, kun je dat uitleggen?
“Mijn opa is prins geweest van de Peelkonijnen van de Vliegbasis Volkel en mijn andere opa was adjudant bij de carnavalsvereniging van Alem. Mama en papa hebben elkaar leren kennen bij De Knoerissen. Papa zat bij de hofkapel, hij speelt trompet, en mama zat bij de dansgarde. En ik ben geboren in 2011. Ik was 4 weken oud toen ik al in een draagzak mee carnaval ging vieren. Later ging ik graag met mijn vriendjes carnaval vieren.”

Wat zijn je hobby’s?
“Ik game graag met mijn vrienden en met mijn broertjes. Maar het allerliefste ga ik voetballen. Dat doe ik bij FC De Rakt bij de JO-11-1 en bij de voetbalschool Uden. Ik sta meestal op het middenveld. Laatst maakte ik nog een hattrick (drie doelpunten in één wedstrijd door dezelfde speler, red.). In december ga ik graag skiën, dus echt niet met carnaval.”

Waar zit je op school?
“Ja, ik zit al vanaf groep één op de Aventurijn. Dat is een hele fijne school waar ik met plezier naar toe ga. Toen ik gevraagd werd of ik jeugdprins wilde worden zat ik in groep 7. Nu zit ik in groep 8 en volgend jaar ga ik naar het voortgezet onderwijs. Wat ik wil worden weet ik nog niet.”

Hoe en wanneer ben je gevraagd om jeugdprins te worden?
“Meester Bas van groep 7 vroeg aan de hele klas: “Wat zouden jullie doen met carnaval als er geen feestje was?” Ik zei toen: ”Als er geen feestje is dan maken we er wel zelf een feestje van.” Uit alle antwoorden maakte meester Bas een top drie, mijn antwoord was nummer 1. Hierna zijn mijn ouders door meester Bas naar school gelokt, ‘zogenaamd voor een oudergesprek’. Hanneke van den Broek zat daar met de voorzitter van de club om eerst aan mijn ouders te vragen of ik Prins Porcus mocht worden. Papa en mama hoefden daar niet lang over na te denken, zij zagen dat wel zitten. Daarna werd het aan mij gevraagd, ik vond het spannend maar wel heel leuk, dus ik zei meteen ja.”

Daarna moet je het nog lange tijd geheim houden. Hoe is je dat gelukt?
“Dat is best goed gelukt, soms leverde dat leuke momenten op. Op een keer kwam ik met mijn moeder thuis en Pepijn vroeg of wij naar een hondje waren wezen kijken. Wij gingen maar mee in zijn gedachten. Dat was best lastig omdat hij steeds meer ging vragen over zijn kleur, het ras, en hoe groot hij was. Telkens moesten we ter plaatse een antwoord verzinnen. Die hond is er nooit gekomen. Toen ik naar Hanneke moest om mijn kleren te gaan passen vertelde ik thuis dat ik naar mijn vriend Tomas ging. In het totaal hebben papa, mama en ik het 6 weken geheim moeten houden.”

Hoe is vorig jaar de onthulling verlopen?
“Mijn opa’s en oma’s en mijn vrienden hebben we naar Knoeris Got Talent gelokt. Even voor de onthulling ben ik de zaal uitgelopen en heb ik me omgekleed. Afgesproken was dat drie gemaskerde kinderen op het podium vragen moesten beantwoorden. Ik had een vraag helemaal niet goed gehoord maar wist dat ik overal ja op moest zeggen. Ik was niet zenuwachtig maar stond even niet op te letten. Op het moment dat het masker af mocht, stak ik beide handen in de lucht van blijdschap. Ik hoorde later dat mijn broers ‘vet gaaf’ vonden, en mijn opa’s en oma’s waren best een beetje geëmotioneerd. Ook meester Bas was aanwezig. De eerste speech was best spannend, ondanks dat ik hem vaak had geoefend. Met mijn adjudant Siem had ik een goede klik, hij hielp mij goed. De tweede keer ‘s avonds ging al veel beter. Ik heb heel veel steun van iedereen van de Knoerissen en zeker van Hanneke. Zij helpt mij met alles en ik mag haar altijd bellen of een appje sturen. Op school mocht ik in mijn prinsenpak naar elke klas. Mijn klasgenoten en de rest van de school zijn trots dat de jeugdprins op hun school zit.

Maar kort na je onthulling werd alles door corona weer stil gelegd...
“Na de onthulling kwam alles stil te liggen, maar uiteindelijk hebben we nog twee dagen carnaval gehad. Toen alles stopte was ik best wel een beetje van slag. Ik had er zo naar toe geleefd, alles geheim gehouden, speeches geleerd en dan plotseling houdt het op. Met de ‘grote’ Prins zijn we nog langs verschillende verpleeghuizen geweest om iets lekkers te brengen voor het zorgpersoneel. Op zondag hebben we een aangepaste H. Mis in de kerk bezocht en zijn we naar de Witte Boerderij geweest. Het kindercarnaval in ditzelfde weekend was het laatste evenement. Ik heb een gezellige tijd gehad met de jeugdgroep.”

Er werd besloten dat jij nog een jaar aanblijft! Hoe was toen je reactie?
“Ik hoorde het toen ik thuis kwam van voetbal, eerst wist ik niet of ik dat wel wilde. Ik zat inmiddels in groep 8. Maar dat ik zo weinig had gedaan na de onthulling gaf dat de doorslag om het wel te doen. Adjudant Siem was gestopt, en mijn nieuwe adjudant Ola kende ik al. Hij zat bij de Raad van Elf, dat is fijn. Mijn twee jongste broertjes zijn nu beiden lid geworden van de Jeugdraad van Elf, dus die gaan ook mee naar elk evenement.”

Naar welke evenementen kijk je het meest uit?
“Elk evenement is leuk om mee te maken. De Knoerissen is geen gewone club maar een soort familie die van elk evenement een feest weten te maken. Maar naar de optocht en mijn prinsenreceptie kijk ik het meeste uit. Samen met alle Knoerissen ‘Geven we ‘r kleur aon’. Zonder kleur geen feest en hoe meer kleur hoe meer feest.”