Afbeelding

Rapport

Column 740 keer gelezen

Rapport

D'n lêste skooldag van de derde klas, de mister keek men aon, mi m'n rapport in z'n hând.
"Cor jonge, mi de hakke óvver de sloot mar, ge bent óvver, fijne vekansie."
Ik keek in m'n rapport,  't waor inderdaod mar 'n kaoj.
Ik stopte ut in m'n konttès èn lieep de speulplóts óvver um m'n fiets te gaon vatte.
Saome mi m'n vriendje Marc, fietste ik dùr de Roojsestraot um zo via de St. Annastraot èn de Kerkstraot in de mèrtstraot te komme.
Daor merkte ik dè'k 'ne slappe achterbând ha.
" 'n Bietje dùrfietse want ik heb 'ne kepotte bând." Spoorde ik Marc aon.
Bij Hotel Centraal, joege we rechtsaf de Julianastraot in.
"Óvver 't Zoggelpèdje, is korter," Riep ik naor Marc!
Mar d'n bând waor al te slap, èn al goouw reej ik óp de vèllig.
Dus halverweege de Zoggelse pad stapte ik af èn lieep wèijer.
As 'n èchte maot, lieep Marc mi men mee.
Óp de Maosstraot zin Marc: "Hè hè, eindelek vekansie."
Mar ik reageerde d'r nie óp, ut kaoj rapport brandde in m'n konttès.
Zwijgend lieepe we wèijer èn bij de Patrijsweg ging Marc linksaf.
"Hawdoe èn tot mèèrige." Zin Marc èn fietste ut lèèste stukske nór huis toe.
Ik lieep wèijer èn hoe dichter ik bij huis kwam hoe harder m'n rapport brandde in m'n konttès.
Ik ging ik rèchs 't èèref óp èn zie óns mam bizzig waor mi de was af te haole.
"Èn?" vroeg ze.
"Ik heb munne bând kepot." Zin ik ontwijkend.
"Die makt ónze pa strakke wel mi ouw mar hedde 'n goei rapport?"
Ik zette m'n fiets in 't bèrghok èn mi lood in m'n skoeen gonk ik de keuke in.
Óns moeder bekeek m'n rapport. "Jonge jonge, wâcht mar 's as ónze pa straks thuis kùmt, dan zal 't gin goei weer zijn." Zin óns mam kaod.
Ik ging buitenuit speule mar de skrik zaot goewd in m'n boks.
'n Úrke lotter kwâm ónze pa 't èèref óp gefietst.
"Èn?" vroeg ie men. "Ik heb munne bând kepot." Zin ik eigewijs, ofdèkker daor mi af zó zèn.
"Die maoke we strakke saome wel mar hoe is't mi oew rapport?" 
Ik gaof 'm gin antwoord, hij zó 't toch wel zien.
Óns moeder ha piepers in de pan mi hauwkes èn verse wôrst mi appelmoes klaorgemakt, m'n lievelings eete.
Mar 't smakte men niks. Ik waor veuls te bang vùr de reaksie van ónze vodder.
Hij vieet 'n stukske gebakke èlleper aon zunne vùrkèt, sopte die in d'n appelmoes èn ât 'm óp.
Ik zaot mar 'n bietje zinúwèèchtig  óp munne burd te pikke.
"Kik jonge," zin ónze pa streng, mar ât úrst nog 'n stukske wôrst.
"Ik zal oew 's iets gaon vertelle.
Zón 100 jaor geleeje wónde d'r âchter óp d'n Hoenderbosch Dórruske.
Dórruske z'n aauw lui waore zó èèrem dè 't jungske nie nor skool kon.
Toen 't kijnd 'n jaor of twèèlef waor, moes ie turf gaon steeke in de Peel.
Inne keer p'r week kreeg ie betaold mar 't jungske kós nie telle èn ók al wèrkte ie krèk zó hard as 'n ânder, hij krig veul minder betaold.
Eigelek krig ie te weinig um van te leeve.
Dus moes ie gaon skóje èn groeide ie óp vùr galg èn rad.
Kik jonge," vervolgde ónze pa. "As ge nie kunt leere, daor kan 'k mi leeve..
Mar dè ge 'n ónvoldoende het vùr ijver èn vlijt, daor kunde wel iets aon doen.
Dè Dóruske, kos nie nor skool mar gij kunt dè wel èn dan verwâcht ik ók dè ge goewd oew bêst doet."
Ónze vodder zweeg, we âte Vifpudding.
Nao 't eete stond ónze pa óp.
"Kom jonge, dan gon we nou oewen bând plèkke."
Behèndig zette ónze pa men fiets óp kop.
Weil ie de bandenafneemer tusse d'n bând staok, vieet 'k mi  m'n hèndje zútjes d'n boksenbând van ónze vodder vast.
"Pappa," zin ik mi 'n traon in m'n ooge.
"Ik wil gin Dóruske worre, ik zal ècht bitter m'n bêst gon doen."
Ónze pa keek me aon.
"Ik verwâcht nie anders jonge èn vùr straf moete gij de kúskes gaon wittere."
Kúskes wittere, dè waor 't skónste wèèrik val al èn zo begós munne zommervekansie toch nog goewd,

Wánne …!  

Bruukske


 

Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant