Sanneke Langendoen, ‘het overlijden van mijn vader in de gevangenis sloot het hoofdstuk af’

UDEN | Zeventien jaar geleden verloor Sanneke Langendoen op 21-jarige leeftijd haar moeder Marga Langendoen en ging haar vader de gevangenis in voor de moord. Terwijl Sanneke haar fundament kwijt raakte werd ze belaagd door de media. “Het gaat een eigen leven lijden en er wordt onzorgvuldig mee omgegaan,” vertelt Sanneke. “Ik wilde ooit een keer mijn verhaal vertellen, op mijn manier en als ik eraan toe ben.” Donderdag 18 mei komt haar boek ‘Dit gebeurt alleen in films’ uit.

Door Koen de Visscher

“Ik heb het verhaal altijd gedeeld, het was toch al heel publiek”, vertelt Sanneke. “Het bleef me achtervolgen, bijvoorbeeld als nieuwe buren zien dat je ouders niet op je verjaardag komen. Het is een belangrijk hoofdstuk van mijn leven. Dat wilde ik toch eens goed op papier zetten, voor mezelf en mijn kinderen. Ik schrijf al heel mijn leven en schrijf graag dingen van me af. Ik heb altijd de wens gehad om een boek te schrijven. De afgelopen drie jaar heb ik daar werk van gemaakt. Daarna stelde ik mezelf pas de vraag, ‘Ga ik het ook delen?’”

‘Je hebt altijd een keuze’
Dat besloot Sanneke wel te doen. “Ik heb een boodschap over te brengen. Je moet het in iets positiefs omzetten.” Die levensfilosofie, zoals op de achterflaptekst van het boek te lezen valt, is, ‘Je hebt altijd een keuze’. “Hoe uitzichtloos de situatie ook is, je hebt altijd een keuze over hoe je reageert en wat je doet”, legt Sanneke uit. “Op mijn 21ste stond ik voor de spiegel en zei ik tegen mezelf, ‘Hé San, de tijd tussen je 20ste en 30ste is best een leuke tijd waarin je jezelf kan ontdekken. Je kan je daarop richten of je gaat naar de kloten’.” En richtte Sanneke zich op de toekomst. Ze ging aan het werk in de horeca bij Markant en café De Markies en richtte zich op dat waar ze haar emotie en verdriet in kwijt kon, zingen en de Udense Musical. “Ik wilde mensen mij laten leren kennen als Sanneke, niet als ‘de dochter van’.”

Hoofdstuk afgesloten
In 2015 overleed Sanneke’s vader in de gevangenis aan een hartstilstand. “Zijn overlijden sloot het hoofdstuk af, zolang hij nog leefde was het nog niet klaar”, zegt Sanneke daarover. “Het was ook een opluchting toen hij er niet meer was. Wat als hij vrijkomt? Ik had al wel mijn beslissing genomen. Er zou geen contact zijn met mijn kinderen of sociale omgeving. Het is verdrietig maar het scheelt ook een hoop kopzorgen.”

Sanneke en haar moeder Marga.

‘Liefde verdwijnt niet ineens’
Want ondanks alles wat er was gebeurd hield ze wel contact met haar vader. “Nadat mijn vader was opgepakt zat hij in afwachting van het proces vast in Grave, daar heb ik hem toen bezocht. Ik wilde hem zien, die liefde verdwijnt niet ineens. Na een paar keer wilde ik hem niet meer bezoeken. Daarna heb ik alleen telefonisch en briefcontact met hem gehad. Tot hij af en toe op verlof mocht naar zijn ouders, dan sloot ik aan.”

Naar de kern
Ook naar zijn dochter bleef Sanneke’s vader volhouden dat haar moeder door een ongeluk om het leven was gekomen, dat hij haar met zijn luchtbuks had geraakt toen zij plots achter de auto vandaan kwam. “Ik had veel vragen, maar hij gaf nergens antwoord op. Dat was irritant, dus toen heb ik gekozen me daar niet meer druk over te maken. We konden wel over koetjes en kalfjes praten met elkaar, maar hij probeerde soms ook te vertellen over wat er was gebeurd. Dan kon ik wel tegen hem zeggen, ‘Dit gaan we niet doen’. Ik heb het afgerond naar de kern: Mijn moeder is dood en mijn vader is daar de oorzaak van. Het verhaal van hoe het is gegaan deed me daarna niet meer zoveel. Ik ga me er niet druk over maken. Er zijn ook andere dingen in het leven.”

Geluk uit jezelf halen
Volgens het OM heeft Sanneke’s vader haar moeder in haar ouderlijk huis heeft neergeschoten en met de achterkant van de luchtbuks op haar hoofd geslagen en daarna in de Ardennen achtergelaten. “Mijn moeder had een pelgrimstocht gelopen naar Santiago de Compostella en wilde daarna scheiden”, vertelt Sanneke. “Ik vermoed dat er toen bij hem een lampje uit is gegaan. Zijn leven en geluk draaide om zijn vrouw en gezin. Daar heb ik wel van geleerd dat je je geluk altijd uit jezelf moet halen.”

Dubbel perspectief
Maar ondanks die moord bleef hij voor Sanneke ook haar vader. “Je kunt niet boos blijven. Ik zag hem wegkwijnen in de gevangenis, dan heb je wel medelijden. En als je voor je studie slaagt of een huis koopt is het toch wel fijn dat er iemand is die zegt, ‘Ik ben trots op je’.” Dat dubbele perspectief is volgens Sanneke bijna niet uit te leggen aan mensen. “Maar na het lezen van het boek snappen ze het vaak wel een beetje.”